Στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι αδιαπραγμάτευτα. Ένα από αυτά είναι η κυριαρχία του Ολυμπιακού στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Πάντα ήταν μπροστά. Πάντα είχε τις περισσότερες νίκες. Πάντα είχε το πάνω χέρι. Δεν είναι θεωρία, είναι στατιστική, είναι ιστορία, είναι γεγονός.

Ναι, υπήρξε ένα διάστημα, συγκυριακό και περαστικό, που ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε κάποια clasico. Από το ντέρμπι του Ρέαμπτσιουκ και μετά, κάποια αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά. Ήρθαν ισοπαλίες, ήρθαν και 1-2 ήττες. Εντάξει. Δεν καταργήθηκε όμως η υπεροχή. Ούτε αμφισβητήθηκε ποτέ σοβαρά η ποδοσφαιρική ανωτερότητα του Ολυμπιακού. Απλώς, όπως συμβαίνει και στους πιο μεγάλους συλλόγους του κόσμου, υπήρξε μια μικρή… διακοπή στο μοτίβο η οποία ωστόσο δεν έκρινε κάτι ουσιαστικό.

Κι ήρθε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ για να επαναφέρει την κανονικότητα. Η πρώτη του επαφή με το ντέρμπι ήταν με ήττα. Μια ήττα που περισσότερο τον «σύστησε» στην ελληνική πραγματικότητα, παρά αφαίρεσε κάτι. Από τότε, επτά σερί ματς χωρίς ήττα, και τρεις συνεχόμενες νίκες, ο απολογισμός.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο με την γκολάρα του Μουζακίτη, τον διέλυσε στο Φάληρο με μια εμφατική τεσσάρα για το πρωτάθλημα, και έκλεισε την τρέχουσα σεζόν με μια επαγγελματική, σβηστή νίκη μέσα στο παγωμένο ΟΑΚΑ, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ανωτερότητας.

Ο Μεντιλίμπαρ δεν ανέτρεψε κάποια ισορροπία. Δεν διόρθωσε κάποια αδικία. Απλώς αποκατέστησε τη φυσική ποδοσφαιρική τάξη. Ο Ολυμπιακός είναι διαχρονικά ανώτερος στα ντέρμπι. Το έχει αποδείξει, το συνεχίζει να το αποδεικνύει, και πλέον το κάνει ξανά με τρόπο ξεκάθαρο, χωρίς αμφισβήτηση. Όχι με δηλώσεις, αλλά με γκολ. Όχι με αναλύσεις, αλλά με αποτελέσματα.

Γιατί η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, όταν γράφει clasico, βάζει πάντα πρώτο τον Ολυμπιακό. Και ο Μεντιλίμπαρ απλώς θυμίζει σε όλους… ποιος είναι το αφεντικό.