Λιμνιάτης: «Σταθερά πιστοί στο πλάνο της στήριξης και εξέλιξης των νεαρών Ελλήνων παικτών»

Για το αν παίζει ρόλο στην προσθήκη ενός Αμερικανού το πλάνο που έχει σχετικά με τους νεαρούς Έλληνες παίκτες: «Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Υπάρχουν δύο δρόμοι. Είτε θα πας σε κάποια ασφαλή επιλογή, όσο ασφαλή μπορεί να είναι μια επιλογή ξένου παίκτη, και να αφήσεις χώρο για τον νεαρό Έλληνα παίκτη, έτσι ώστε να έχεις την… ασφάλεια ότι αν αυτός δεν ανταποκριθεί θα βάζεις τον ξένο. Υπάρχει και ο δεύτερος δρόμος, ο οποίος συνδυάζει το ρίσκο στον Έλληνα και τον ξένο παίκτη ταυτόχρονα. Ο καθένας επιλέγει ό,τι θεωρεί καλύτερο. Για ‘μένα, είναι ξεκάθαρο ότι ο δρόμος για να παράξουμε παίκτες δεν είναι όταν παίξουν στα τελευταία 5 λεπτά με τη διαφορά στους 20 πόντους, αλλά όταν κληθούν να αγωνιστούν εκεί που “καίει” η μπάλα. Εγώ πέρυσι αυτό πoυ έκανα με τον Αβδάλα, τον Ζούγρη, τον Σταυρακόπουλο, το έκανα γιατί πραγματικά το άξιζαν. Αν θέλουμε να δώσουμε χώρο στους Έλληνες παίκτες και να τους βελτιώσουμε, πρέπει να παίξουν εκεί που το παιχνίδι χρειάζεται να πάρεις αποφάσεις».

Για τη δυσκολία του καλοκαιρινού μεταγραφικού σχεδιασμού: «Η διαφορά με το πρόσφατο παρελθόν, όσον αφορά τους νέους παίκτες, είναι το NIL. Τα λεφτά που παίρνουν τα παιδιά για να πάνε το Κολέγιο. Αυτό, ειδικά για το ευρωπαϊκό μπάκσετ, είναι μια μεγάλη “πληγή”. Όσο πιο “φτωχή” δεξαμενή έχεις, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα. Επίσης, η G-League έχει αλλάξει τα λεφτά της. Επειδή o Αμερικάνος παίκτης έχει πάντα το όνειρο του ΝΒΑ, υπάρχουν παιδιά που το κυνηγούν και μένουν εκεί γιατί έχουν την ανάλογη οικονομική απολαβή. Τέλος υπάρχουν η Κίνα και η Ιαπωνία που δίνουν λεφτά».

Για τις διαφορές του μικρού με το μεγάλο ρόστερ όσον αφορά τις πολλές και δύσκολες υποχρεώσεις μες στη βδομάδα: «Απ’ όσο γνωρίζετε όλοι, το επίπεδο το επόμενου πρωταθλήματος θα είναι σε πολύ ψηλότερο επίπεδο. Όλες οι ομάδες έχουν μια οικονομική δυνατότητα, επομένως θα υπάρχουν πάρα πολύ δύσκολα ματς. Η μία λύση είναι το μεγάλο ρόστερ, η άλλη το μικρό. Και τα δύο σενάρια έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Το μεγάλο ρόστερ σού δίνει τη ασφάλεια πως όταν συμβούν τραυματισμοί δε θα “πονέσεις” τόσο πολύ, αλλά είναι δεδομένο ότι οι παίκτες δε μπορούν να βρουν ρυθμό και πάντα θα υπάρχουν γκρίνιες. Στο μικρό ρόστερ έχουν όλοι ρυθμό, είναι όλοι χαρούμενοι. Ακόμη και μετά από κακά παιχνίδια τους θα βρουν τον τρόπο να εμφανιστούν ξανά στο επόμενο. Ωστόσο έχει το θέμα των τραυματισμών που το αντιμετώπισαν όλες οι ομάδες. Πρέπει να βάλεις στη ζυγαριά και τα δύο σενάρια και να αποφασίσεις ποιο είναι πιο εφικτό, σύμφωνα και με τις οικονομικές δυνατότητες που μπορεί να έχει ο οργανισμός».