Η επίθεση του Άδωνι Γεωργιάδη στην κυβέρνηση για τις πυρκαγιές το 2009 (videos)

Στο παρακάτω βίντεο ο Άδωνις Γεωργιάδης, χωρίς να εξετάζει τα πράγματα μέσα από τον κυβερνητικό -και παραμορφωτικό, όπως αποδεικνύεται- φακό που πάει σετ με την υπουργική καρέκλα και με την οργή που τον χαρακτηρίζει ενίοτε, στρέφεται κατά της κυβέρνησης της ΝΔ αποκαλώντας τους «Νέρωνες».

Μόνο που πρόκειται για την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και για τις φωτιές του 2007 που έκαψαν την Ηλεία, την Πάρνηθα και την Αττική.

POPULAR POST

Η προπαγάνδα έπεσε: Αθώος ο Μώραλης!

Τότε ο αρμόδιος υπουργός, Βύρων Πολύδωρας, είχε δηλώσει ότι για τις φονικές πυρκαγιές ευθύνεται ο «στρατηγός άνεμος», ατάκα που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως συνώνυμο της αποποίησης ευθυνών από την πολιτική ηγεσία.

Μάλιστα η τότε κυβέρνηση είχε μιλήσει για «ασύμμετρη απειλή» από την οποία κινδυνεύει η χώρα χωρίς να διευκρινίζει τι εννοεί. Τρομοκράτες, εχθρικά κράτη, εμπρηστές; Ποτέ δεν παρουσιάστηκε κανένα στοιχείο.

Οργισμένος ο Άδωνις μιλά για αποτυχία της κυβέρνησης

Ο Άδωνις Γεωργιάδης τότε, παρουσιάστηκε στον τηλεοπτικό αέρα λάβρος κατά της κυβέρνησης δηλώνοντας πέρα πάσης αμφιβολίας ότι έχει αποτύχει. «Τι πρέπει άλλο να καεί για να πούνε κάποιοι ότι απέτυχε η κυβέρνηση;» αναρωτιόταν.

Μόνο που τότε ήταν βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ. και η κριτική στην κυβέρνηση, ιδίως σε τόσο εξόφθαλμες καταστάσεις, συνηθίζονταν από το κόμμα του που προσπαθούσε να προσεγγίσει τους δυσαρεστημένους της ΝΔ.

«Μα ο Νέρων είχε τόση επιτυχία στη φωτιά, αναρωτιέμαι και έχει γίνει τόσο διάσημος στην ιστορία; Δεν αφήσαν τίποτα» και συνεχίζει «είδαμε στη θητεία αυτής της κυβερνήσεως να καίγεται η Αρχαία Ολυμπία, ο Άγνωστος Στρατιώτης, το κέντρο της Αθήνας και ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου της Αττικής. Τι άλλο θέλετε ρε παιδιά; Να τους δώσουμε βραβείο; Να τους πούμε μπράβο τι σπουδαίοι που είστε; Τι καλά που τα κάνετε; Δηλαδή ο ορισμός της αποτυχίας ποιος είναι; Τι πρέπει άλλο να καεί για να πούνε κάποιοι ότι απέτυχε η κυβέρνηση;», είχε πει ο τότε βουλευτής Άδωνις Γεωργιάδης, κρατώντας ωστόσο πλαγίως την «ασύμμετρη απειλή» ως επιχείρημα μιας και τεχνηέντως είχε προσθέσει στις δασικές πυρκαγιές με τις διαδηλώσεις των φοιτητών στο κέντρο της Αθήνας.

Σε άλλο βίντεο μάλιστα από εκείνη την περίοδο πάντα, αναφέρει ότι η «κάηκε αστικός ιστός στην Αττική» και αυτό δείχνει ότι «η κυβέρνηση (σσ Καραμανλή) είναι απολύτως αποτυχημένη για να κυβερνήσει».

Οι κυβερνητικοί φακοί «θολώνουν» την πραγματικότητα

Τώρα η οπτική του Άδωνι Γεωργιάδη είναι από τη θέση του υπουργού και η πραγματικότητα φαντάζει μάλλον διαφορετική μέσα από τους κυβερνητικούς φακούς.

Κάηκε η Πάρνηθα, κάηκε η Εύβοια, κάηκε ο Έβρος, κάηκε η Θεσσαλία (ανατινάχτηκε και μια βάση πολεμικής αεροπορίας), κάηκε η Ρόδος, κάηκε ξανά η Πάρνηθα, και τώρα κάηκαν μέχρι και στο Χαλάνδρι και τα Βριλήσσια.

Τώρα μπορεί να μην φταίει ακριβώς ο στρατηγός άνεμος (αν και οι καιρικές συνθήκες πάντα ενοχοποιούνται για την καταστροφή), αλλά φταίει η κλιματική αλλαγή, μπορεί και οι πρόσφυγες στον Έβρο, το ύψος της φωτιάς, ενίοτε σκοτεινά συμφέροντα.

Πάντως ποτέ δεν φταίει η κυβέρνηση και ο Άδωνις Γεωργιάδης πλέον υποστηρίζει με πάθος πως όλα είναι καλώς καμωμένα και γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό.

Άλλωστε σε κάθε περίπτωση μπορεί να προσαρμόσει στην περίσταση το ανεκδιήγητο -και θεσμικά απαράδεκτο και ποινικά ελεγκτέο– επιχείρημα που προέβαλε προκειμένου να ξεπλύνει το σκάνδαλο των υποκλοπών. Όπως λοιπόν έχει αποδεχθεί πλήρως ότι θα τον παρακολουθούν αφού «όποιος χρησιμοποιεί smart phone και νομίζει ότι είναι αδύνατον να του παρακολουθούν το τηλ είναι ανόητος» μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι και απολύτως φυσιολογικό ότι η φωτιά μπορεί να φτάσει στην πλατεία Συντάγματος δεδομένης της κλιματικής αλλαγής και όποιος περιμένει κάτι διαφορετικό ευελπιστώντας ότι το κράτος και οι αρμόδιες αρχές θα λειτουργούν σωστά για να διασφαλίσουν ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί είναι «ανόητος»… Που το περιμένει ή πού τους ψήφισε; Ιδού η απορία…

ΥΓ: Μουσική υπόκρουση το τραγούδι των Κατσιμίχα: «Τα λόγια τα μεγάλα που έχω πει / Που σα βατράχια από το στόμα μου πηδούσαν/ Λόγω τιμής δε το’ χα φανταστεί/ Πως κάποια μέρα θα με τιμωρούσαν…. Τα λόγια τα μεγάλα που έχω πει/ Στέκονται εκεί πολλές φορές και με χαζεύουν/ Κι ύστερα μου δίνουνε /Σαπούνι και σχοινί».