Έντεκα πίσω… Έντεκα μπροστά!  

Τέσσερα παιχνίδια με το μηδέν στην άμυνα,  τρεις νίκες-μία ισοπαλία,  δύο δύσκολες προκρίσεις και συνεχίζει ο Θρύλος του Μαρτίνς,  σε μια σεζόν που ουσιαστικά ακόμα δεν έχει ξεκινήσει..! Ο δρόμος για την επιστροφή στους τίτλους και τους ομίλους του Champions League, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα,  αλλά ο Πορτογάλος προπονητής έχει ήδη καταστρώσει το πλάνο του…

Ο Ολυμπιακός είναι μια (δουλεμένη)  ομάδα με εξαιρετικό βαθμό συνοχής, με καλούς αυτοματισμούς  και αισίως μια ομάδα που ξέρει να παίζει για τα αποτελέσματα… και να τα παίρνει (η έλλειψη αποτελεσματικότητας  στοίχισε πέρυσι τον τίτλο). Βέβαια το “αγωνιστικό μυστικό” του φετινού project είναι άλλο!

POPULAR POST

Ολυμπιακός: Στην Ελβετία τα «λιοντάρια» με φόντο την κούπα

Ο νέος Θρύλος,  είναι ένα τόσο καλοκουρδισμένο σύνολο,  που παίζει το σύστημα…” Έντεκα πίσω… Έντεκα μπροστά”! Ας εξηγήσω λίγο τι εννοώ…

Έντεκα πίσω…

Με Πορτογάλο προπονητή δεν θα γινόταν να μην είναι σφιχτός αμυντικά ο Ολυμπιακός… Όταν η ομάδα αμύνεται,  η πρώτη γραμμή άμυνας ξεκινά από την τριάδα μπροστά!  Ειδικά οι Γκερέρο και Μασούρας,  κάνουν ΑΦΑΝΗ και ΤΡΟΜΕΡΗ δουλειά,  πιέζοντας ασφυχτικά και δίνοντας χρόνο στις υπόλοιπες γραμμές να στηθούν… Κατά τα άλλα στις πίσω ζώνες,  βλέπουμε τρομερή αλληλοκάλυψη,  με τους Μπουχαλάκη και Γκιγιέρμε (αλλά και τον Καμαρά) να βρίσκουν τις μεταξύ τους θέσεις,  με κλειστά μάτια,  ενώ η πεντάδα της άμυνας (μαζί με τον Σα),  έχουν αρχίσει και αποκτούν πολύ καλό βαθμό συνοχής (ίδια κατά τα 4/5!) και άριστη χημεία… Για αυτό και έχουμε ήδη δει 4/4 clean sheets…

Έντεκα μπροστά…

Το επιθετικό παιχνίδι ξεκινά από χαμηλά από ο Μπουχαλάκης (πόσο αδικημένους αλήθεια*)  γίνεται τρίτο στόπερ παίρνοντας την πρώτη μπάλα… Ο Γκιγιέρμε (/Καμαρά)  είναι πάντα κοντά του ώστε να απλώσουν μαζί το παιχνίδι,  ενώ τα δύο μπακ ανεβαίνουν πολύ ψηλά και πολύ πλατιά,  δίνοντας έξτρα επιλογές… Η δε μεσοεπιθετική τετράδα**,  κινείται συνεχώς αλλάζοντας  θέσεις (ειδικά ο Βαλμπουενά που έχει το μικρόβιο του εξτρέμ μέσα του,  τραβιέται συνεχώς στο πλάι,  ψάχνοντας συνεργασίες), με τα δύο εξτρέμ (Μασούρα–Ποντένσε) να είναι ουσιαστικά η βασική απειλή για τις αντίπαλες άμυνες. Μέσα σε όλα βάλτε και τους δύο στόπερ οι οποίοι (μαζί με τους Μπούχα-Γκιγιέρμε) αποτελούν φόβο και τρόμο στις στημένες φάσεις, σκοράροντας και δημιουργώντας συνεχώς φάσεις***!

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε γιατί στον νέο Ολυμπιακό,  αμύνονται όλοι και επιτίθονται όλοι…! Αυτό είναι ενα γεγονός που κάνει τους ερυθρόλευκους πολύ δυσκολο αντιμετωπίσιμους για οποιαδήποτε ομάδα… Με αυτή την τακτική ο Θρύλος πέρασε Πλζεν-Μπασάκ,  με αυτή θα παλέψει κόντρα στην Κράσνονταρ και βέβαια με αυτή θα παλέψει για την επιστροφή στους τίτλους…

*Ειλικρινά η αδικία προς τον Μπουχαλάκη είναι παροιμιώδης… Ο άνθρωπος είναι κομβικό γρανάζι και είναι ένα χαφ που κάνει τα πάντα (πασάρει,  πιέζει, πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι,  γίνεται τρίτο στόπερ στην άμυνα και κρυφός κυνηγός στην επίθεση,  ο ορισμός του Box2Box!)… Απλά έχει το ρόλο του αφανή εργάτη… Σίγουρα κάνει και λάθη,  αλλά αλήθεια ποιος δεν δικαιούται να κάνει;;;

**Που να είχε και τον αρχηγό η συγκεκριμένη μεσοεπιθετική τετράδα… Πόσο λείπει η έξτρα ενέργειά του…

***Εχουμε πολλά χρόνια να δούμε τέτοια επιθετική  αεροπορία… Κάθε στημένη μπάλα μυρίζει φάση… Βέβαια εδώ που τα λέμε, τρομερές και οι εκτελέσεις του Βαλμπουενά…