Κάτι τέτοιες βραδιές σε κάνουν να αναλογίζεσαι τι σημαίνει να είσαι Ολυμπιακός. Γράφει για το Thrylos24.gr ο Φώτης Ρουμελιώτης...

Υπάρχουν κάποιες βραδιές όπως σήμερα που απλά αναλογίζεσαι την θα ήταν αυτή η ομάδα χωρίς τον κόσμο της και τους ανθρώπους που ηγούνται σε ποδοσφαιρικό μπασκετικό τμήμα και ερασιτέχνη. Αλήθεια έχει σκεφτεί κανείς μια ομάδα Θρύλος να μην είχε ένα Βαγγέλη Μαρινάκη τους αδελφούς Αγγελόπουλους και τον κόσμο τους οργανωμένους φιλάθλους και τον Μιχάλη Κουντούρη.

Ειλικρινά απευθυνόμενος στους ποιο νέους φιλάθλους αυτού του ιστορικού συλλόγου όπως ο Ολυμπιακός , γιατί οι παλαιότεροι έχουμε πάρει έστω μια πικρή γεύση , πως θα ένιωθαν έστω σήμερα το βράδυ;

Όταν έχεις στημένο όλο το επικοινωνιακό σύστημα από το καλοκαίρι να διαβάλει τον Ολυμπιακό και να εξυμνεί τους πάντες που ανταγωνίζονται τον Θρύλο , πως ξανά ρωτάω θα ένιωθαν;

Θα ένιωθαν ένα κενό ναι απλά ένα κενό… Για φανταστείτε σήμερα  ο Ολυμπιακός να αποκλειόταν από την Λαμία , να αγωνιζόταν σε παιχνίδι μονόδρομο με την Μακάμπι για να μπει έστω στην οχτάδα και όχι μόνο να έχανε αλλά να εξανεμιζόταν και η διαφορά τω τεσσάρων πόντων για όποια ελπίδα σε περίπτωση ισοβαθμίας με τους Ισραηλίτες.  Αν είχαν συμβεί όλα αυτά θα γινόταν απλά «χαμός» θα διαλύονταν το σύμπαν. Φυσικά σε όλο αυτό θα έριχναν λάδι στην φωτιά και τα αντικειμενικά μέσα που περιμένουν στην γωνία!

Αυτές οι μικρές σκέψεις σε κάνουν να καταλαβαίνεις την διαφορά του Ολυμπιακού με όλους απέναντι. Σε κάνει να ευγνωμονείς  την διοικητική σταθερότητα σε όλα τα τμήματα και φυσικά σε κάνει να νιώθεις την υποχρέωση σε όλο αυτό τον αθλητικό οργανισμό να τους προσφέρεις τα πάντα. Αγάπη λατρεία υποστήριξη και κατάθεση ψυχής σε όλες τις εξέδρες σε όλα τα γήπεδα!