Ποια ήταν κατά την ταπεινή μου γνώμη η κορυφαία, η πιο "Ολυμπιακός" στιγμή της σαββατιάτικης αναμέτρησης των νταμπλούχων με τον Άρη;

Ήταν η στιγμή της αντικατάστασης του Χρήστου Μουζακίτη. Ο νεαρός μέσος ήταν σε ένα μάλλον μέτριο βράδυ για τα δικά του δεδομένα αλλά το χειρότερο ήταν ότι έκανε λάθη αβίαστα που λίγο έλειψε να στοιχίσουν στην ομάδα του. Και είναι αλήθεια ότι φέτος δεν είναι η πρώτη φορά που είναι περισσότερο απρόσεκτος από όσο πρέπει ειδικά αφού αγωνίζεται σε μία τόσο νευραλγική θέση ενώ πέρσι απέδειξε ότι σε κανονική κατάσταση είναι κομπιούτερ. Παίκτης που δεν κάνει ποτέ λάθη δεν υπάρχει και είναι δεδομένο ότι ο “μικρός” θα το βρει.

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό. Είναι ότι στη στιγμή της αλλαγής που λέγαμε πριν όλο το (και πάλι κατάμεστο) “Καραϊσκάκης” σηκώθηκε όρθιο για να χειροκροτήσει τον Μουζακίτη. Σε εποχές που η γκρίνια κυριαρχεί… παντού, στο σπίτι του Βασιλιά η ερυθρόλευκη στρατιά κάνει το καθήκον της. Στηρίζει τα παιδιά του Ολυμπιακού και είναι βέβαιη ότι αυτά θα ανταποδώσουν τη στήριξη αυτή. Πριν τον Μουζακίτη το ίδιο είχαν κάνει και με τον Τζολάκη, εξάλλου, και ο Κωνσταντής κόντρα στον Άρη ήταν εκεί και κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό. Μην σας κουράζω. Μία λέξη χρειάζεται να πούμε και αυτή τα λέει όλα: Οικογένεια.

Στα… σόσιαλ μίντια βέβαια οι ανθρωποφάγοι έπιασαν εργολαβία τον Μάνσα. Που φυσικά είχε τραγική αντιμετώπιση στη φάση του πέναλτι που έφερε την αποβολή του αλλά είναι δεδομένο ότι έχει τα προσόντα και είναι επίσης δεδομένο ότι η διαδικασία εισαγωγής του στις ανάγκες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και του πρωταθλητισμού μόλις ξεκίνησε. Χρειάζεται χρόνο και στήριξη και αυτό το ξέρουν καλά όλοι στον Ολυμπιακό. Επομένως… ψυχραιμία. Τι να πουν στο κάτω, κάτω και οι φίλοι του Παναθηναϊκού που αφού πήραν πρωτάθλημα τον Αύγουστο βλέπουν την ομάδα τους να χαροπαλεύει βδομάδα με τη βδομάδα και ακούν τον Μπενίτεθ να τους λέει ότι είναι στην αρχή της… διαδικασίας; 16 χρόνια είναι σε αυτήν την ίδια αρχή. Ε, ο Μάνσα είναι 2 μήνες.

Και να θυμίσω στους ξεχασιάρηδες ότι ο Παναγιώτης Ρέτσος έκανε κι αυτός απρόσεκτα μαρκαρίσματα και λάθη που σε ορισμένες περιπτώσεις στοίχισαν όταν προσπαθούσε να βρει ρυθμό και ρόλο στην ερυθρόλευκη άμυνα. Και τότε είχαν πέσει να τον φάνε κάτι αδέκαστοι κριτές των πάντων. Και δεν μιλάμε για ένα παιδί με ταλέντο από τη Βραζιλα αλλά για ένα παιδί σπλάχνο του Ολυμπιακού. Ε, ο Παναγιώτης Ρέτσος σήμερα είναι αρχηγός του Ολυμπιακού και ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας του Μεντιλίμπαρ. Και δεν λέμε ότι ο Μάνσα θα γίνει ντε και καλά επιπέδου Ρέτσου. Λέμε όμως ότι δεν είναι δικαίωμα μας να τον στηρίξουμε. Είναι υποχρέωση μας.

Και επίσης δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε πότε μια μεταγραφή θα κάνει λάθος ή δεν θα παίξει καλά για να πιάσουμε το γνωστό νεό αφήγημα των τρολς, ότι οι μεταγραφές του καλοκαιριού ήταν αποτυχημένες… Μεταγραφική περίοδος που φέρνει σε ελληνική ομάδα Ταρέμι και Ποντένσε ΔΕΝ είναι εξ ορισμού αποτυχημένη. Και τελειώνει εδώ κάθε κουβέντα. Που εδώ που τα λέμε δεν πρέπει καν να αρχίζει όταν μιλάς με ανθρώπους που πέρσι έλεγαν ότι το καλοκαίρι ήταν αποτυχημένο γιατί δεν έμεινε ο Ποντένσε και φέτος ήταν επίσης αποτυχημένο με εξαίρεση τον… Ποντένσε. Άβυσσος η ψυχή του κλαψιάρη.

Και τέλος πάντων όσοι δεν βλέπουν προοπτική στις μεταγραφές Σιπιόνι (κυρίως), Νασιμέντο και Μάνσα (επιμένω) πρόβλημα του. Ένας παίκτης είναι που δεν έχει βγει όσο χρειαζόταν η ομάδα. Ο Στεφέζα. Αλλά είναι ακόμη Νοέμβριος και το παιδί τραυματίστηκε. Ευχή όλων ο Στρεφέζα να είναι ο φετινός Γιάρεμτσουκ ή Ιμπόρα. Και καταλαβαίνετε τι εννοώ. Προχωράμε.

Και προχωράμε αφού μάλλον πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει κάθε βδομάδα να κερδίζει και τους διαιτητές. Ξένος διαιτητής με var στη διάθεσή του που δεν δίνει το πέναλτι που έγινε στον Ταρέμι είναι κάτι ανησυχητικό. Και εξόχως προβληματικό προφανώς. Ειδικά αφού δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που οι διαιτητές που σφυρίζουν τον Ολυμπιακό δεν βλέπουν καλά. Ή για να το πούμε καλύτερα, δεν βλέπουν καθόλου. Και ναι, δεν στοίχισε χθες σε βαθμούς αυτή η διαιτητική ντροπή. Έχει όμως ήδη στοιχίσει δύο στη Λεωφόρο. Μην ξεχνιόμαστε.