Αρχική » Bloggers » Πόσο πρέπει να πόνεσαν οι αντιολυμπιακοί μετά από αυτό το ματς…

ΑΠΟΨΗ

Πόσο πρέπει να πόνεσαν οι αντιολυμπιακοί μετά από αυτό το ματς…

28.09.2025 | 17:10

Το αφήγημα για στραβοπάτημα με τον Λεβαδειακό κατέρρευσε, γιατί ο Ολυμπιακός απέδειξε ξανά ποιος είναι. Γράφει ο Φώτης Ρουμελιώτης

Ας μη γελιόμαστε. Πριν καν αρχίσει το παιχνίδι που έδινε ο Ολυμπιακός με τον Λεβαδειακό, υπήρχε μια συγκεκριμένη… ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα σε όλα τα γνωστά αντιολυμπιακά πηγαδάκια. Μια πονηρή προσμονή, ένα «μακάρι να γίνει» ψιθυριστό, σχεδόν σαν ευχή κάτω από τα μουστάκια.

Γιατί; Διότι το ματς έμοιαζε «βολικό» για όσους εύχονται κάθε Σαββατοκύριακο να στραβοπατήσει ο Θρύλος.
Γιατί ο αντίπαλος ήταν «πράσινος».
Γιατί είναι γνωστές οι σχέσεις Κομπότη – Αλαφούζου.
Γιατί στην ομάδα της Βοιωτίας αγωνίζονται ένα σωρό πρώην παίκτες του Παναθηναϊκού.
Γιατί ο Ολυμπιακός είχε μπροστά του ευρωπαϊκή μάχη με την Άρσεναλ και κάποιοι ήλπιζαν ότι θα είχε το μυαλό… αλλού.
Το αφήγημα είχε χτιστεί, πρόχειρα αλλά είχε χτιστεί: «Μην τυχόν και…».
Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα σ’ αυτή τη συλλογιστική: Ο Ολυμπιακός είναι Ολυμπιακός.

Τι ισχύει με το πρωτόκολλο του VAR και η αντίδραση Λανουά στα όσα έγιναν στο Καραϊσκάκη

Όταν τα χαμόγελα πάγωσαν πριν καν σχηματιστούν

Η κεφαλιά–ρουκέτα του Ρέτσου στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν μόνο ένα όμορφο γκολ, ήταν κι ένα πρώτο «χαστούκι» σε όσους περίμεναν στη γωνία. Ο Θρύλος μπήκε μπροστά και έδειξε ότι δεν σκοπεύει να μπει σε σενάρια.

Παρόλα αυτά, οι γνωστοί… υπομονετικοί περίμεναν τη «στραβή». Κι όταν ήρθε η ισοφάριση, άρχισαν να ξεπροβάλλουν τα πρώτα χαμόγελα. Εκείνη η φευγαλέα χαρά που κρατάει ελάχιστα. Γιατί προτού καλά-καλά χαρούν, ο Τσικίνιο τους επανέφερε στην πραγματικότητα. Με την άμεση απάντησή του, έκανε το 2–1 και πάγωσε τα χαμόγελα πριν καν προλάβουν να σχηματιστούν.

Το ματς δεν ήταν εύκολο για τον Ολυμπιακό. Ο Λεβαδειακός δεν ήρθε στο Καραϊσκάκη για να «παρκάρει» το λεωφορείο, αλλά για να παίξει (το για ποιον είναι αλλά ιστορία). Αλλά έστω και έτσι, είχε τρεξίματα, πάθος και όπως φάνηκε ξεκάθαρη διάθεση να βάλει δύσκολα.

Ο Θρύλος όμως έκανε το καθήκον του. Μπορεί να χρειάστηκε να ιδρώσει, μπορεί να βρέθηκε δύο φορές σε θέση ισοπαλίας, αλλά στο τέλος βρήκε τον τρόπο να πάρει αυτό που ήθελε. Κι αυτό, για μια μεγάλη ομάδα που διεκδικεί πρωτάθλημα, μετράει περισσότερο κι από την τελειότητα στην απόδοση μέσα σε ένα πρόγραμμα βουνό.

Όταν οι ελπίδες αναπτερώθηκαν… και μετά συνετρίβησαν

Όσο το σκορ έμενε στο 2–1, οι ελπίδες των αντιολυμπιακών ξεθώριαζαν. Μέχρι που ήρθε η δεύτερη ισοφάριση (2–2). Εκεί, ένιωσαν μια αναστάτωση… εσωτερική. «Μήπως; Μήπως αυτή είναι η μέρα;».

Και τότε ήρθαν τα τραγελαφικά του VAR. 17 λεπτά καθυστέρηση για να ελεγχθεί μια φάση που ήταν οφσάιντ. Αντί να αποσαφηνιστεί γρήγορα η κατάσταση, ο VARίστας μπέρδεψε τα πράγματα, και το γήπεδο «πάγωσε». Την ίδια ώρα, στα πηγαδάκια των γνωστών ύποπτων, τα χαμόγελα άρχισαν να φουντώνουν. «Μήπως τελικά;»

Ολυμπιακός | Μέχρι που ξαναμίλησε ο εγκέφαλος

Και τότε, με την επανέναρξη, ήρθε ξανά εκείνος. Ο Τσικίνιο. Με ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και ποιότητα, εκτέλεσε και έκανε το 3–2. Ένα γκολ που γκρέμισε μονομιάς το φρούριο των προσδοκιών τους.

Η ψυχολογία τους πήγε από την έξαρση στο καναβάτσο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Όλο αυτό το «roller coaster» συναισθημάτων είναι σχεδόν απολαυστικό να το παρατηρείς: από την πίστη στην παγωμάρα, από το «ίσως» στο «πάλι τα ίδια».

Ολυμπιακός – Λεβαδειακός | Η ουσία

Στο φινάλε, ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που οφείλει να κάνει ένας πραγματικός διεκδικητής τίτλου: πήρε τη νίκη. Δεν έχει σημασία αν ήταν εύκολη ή δύσκολη. Σημασία έχει ότι, ακόμα και όταν οι άλλοι πόνταραν στη «στραβή», η ομάδα είχε τις απαντήσεις.

Κι αυτό, για όσους κάθε Σαββατοκύριακο περιμένουν στη γωνία, πονάει περισσότερο απ’ όλα. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτό που τους κάνει ο Ολυμπιακός.

Φώτης Ρουμελιώτης

Από την ημέρα που γεννήθηκα θυμάμαι ο Ολυμπιακός να παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Από τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι και όταν τελείωσα τις σπουδές μου είχα ταυτιστεί με το Καραϊσκάκη και αργότερα το ΟΑΚΑ με τον Θρύλο να μου δίνει το στίγμα του επαγγελματικού μου προσανατολισμού. ‘Έτσι κατάφερα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα και να παρακολουθήσω τον Θρύλο μας σε όλα τα αθλήματα σχεδόν σε όλα τα γήπεδα του κόσμου.

Ζώντας τα δύσκολα και τα εύκολα στο ρεπορτάζ ο Ολυμπιακός έγινε πραγματικά μέλος της κουλτούρας μου και της καθημερινότητας μου. Σε αυτήν την πορεία ξεκίνησα από την εφημερίδα «Ρεκόρ» «sportime» «Φίλαθλο» στην συνέχεια στο Δημοτικό ραδιόφωνο Πειραιά «Κανάλι ένα» 90.4 με ατελείωτες ώρες εκπομπών και μεταδόσεων του Θρύλου. Τέλος ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία ήταν το «tv magic» που εξελίχτηκε σε «sport tv» και τώρα «action24».

Συνδεθείτε στην ομάδα του THRYLOS24 στο Viber