Ολυμπιακός Blog: Παραμύθι με περήφανους πρωταγωνιστές και λυπημένο τέλος

Αυτό ήταν λοιπόν το φετινό ταξίδι του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, με υπέροχο μπάσκετ, μεγάλες στιγμές, λίγες δύσκολες και ένα φινάλε το οποίο άφησε “πικρή” γεύση στα ερυθρόλευκα χείλη, αλλά και ένα αίσθημα περηφάνιας, για ολόκληρη την προσπάθεια.

Προφανώς και ο οργανισμός ήθελε τον τίτλο όσο τίποτα άλλο και τον άξιζε όσο κανείς φέτος, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς την Ευρωλίγκα δεν την κατακτάει πάντα η καλύτερη ομάδα.

POPULAR POST

Μεγάλο Σάββατο στο ΣΕΦ για τον Θρύλο

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του έδωσαν και την ψυχή τους για τον θρίαμβο στον τελικό, όμως λίγο η απειρία, λίγο η κόπωση και η φανέλα της Ρεάλ, έφεραν τη μεγάλη ανατροπή στο τέλος και την κούπα σε ισπανικά χέρια.

Αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός φέτος στην Ευρώπη είναι σπουδαίο όμως, ακόμα και ας μην ήρθε το επιθυμητό και μπασκετικά σωστό αποτέλεσμα.

Ολόκληρο το ταξίδι συνδυάστηκε από μία τρομερή εικόνα στο παρκέ και ένα αίσθημα περηφάνιας το οποίο δεν μπορεί να μειώσει ούτε στο ελάχιστο το αποτέλεσμα του τελικού.

Η ομάδα είχε μία “λαμπρή” ευρωπαϊκή πορεία, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ελίτ του μπάσκετ της “Γηραιάς Ηπείρου” και το μόνο, που έχει να κάνει, είναι του χρόνου την ίδια χρονική περίοδο, να συζητάμε τη συμμετοχή της στο τρίτο συνεχόμενο Final Four.

Γιατί μην νομίζετε, πως το ταξίδι του Ολυμπιακού μέχρι την κορυφή σταματάει εδώ, αλλά και έχει πολύ δρόμο ακόμα και πάρα πολλές στάσεις.

Τα δύο λεπτά ωριμότητας, κέρδισαν τα 38 λεπτά καλύτερου μπάσκετ

Ο Ολυμπιακός τον τελικό τακτικά και αγωνιστικά σχεδόν σε ολόκληρο το παιχνίδι και με βάση τις δυσκολίες, που διαθέτει ένα τέτοιο ματς υψηλότατων απαιτήσεων, τον διαχειρίστηκε σχεδόν άριστα, με εξαίρεση το τελευταίο δίλεπτο, όπου και κρίθηκαν όλα.

Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είχε απαντήσεις στα περισσότερα ερωτήματα, που της έθεσε η άμυνα της Ρεάλ, ενώ άντεξε από νωρίς στον “θεόρατο” Ταβάρες.

Αν εξαιρεθούν τα πολλά και εύκολα φάουλ, που σφύριξαν οι διαιτητές στους τρεις σέντερ του Ολυμπιακού, όλα κυλούσαν ρολόι, κάτι που φάνηκε από το 24-12. 

Η άμυνα “ζώνης” της Ρεάλ διασπάστηκε εύκολα και ακόμα και τις στιγμές, που δεν έμπαινε καλάθι, το διάβασμα της επίθεσης και η ροή της μπάλας κινήθηκαν σε σωστά πλαίσια.

ΜακΚίσικ και Κάνααν κατόρθωσαν να αποτελούν παράγοντες του ματς από το πρώτο μέρος και παρά τα… “νερά” που έκανε η άμυνα στο δεύτερο δεκάλεπτο (28π.), εξαιτίας των Χεζόνια, Τσάτσο και των πολλών εύστοχων μακρινών σουτ της “Βασίλισσας”, όλα έδειχναν να βαίνουν βάση σχεδίου.

Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός ήταν απολαυστικός και στις δύο πλευρές του παρκέ και ώριμος στις αποφάσεις του, με τον Κάνααν να συνεχίζει το… βιολί του στο σκοράρισμα, τον Βεζένκοφ να είναι ασταμάτητος και τους Ουόκαπ, Φαλ, Παπανικολάουνα στήνουν “οχηρό” στην άμυνα.

Μάλιστα ο Αμερικανός με τη δημιουργία του, βοηθούσε και στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και στο συνεχές “σπάσιμο” της ισπανικής “ζώνης” με υπομονή.

Το +4 πάντως στο 30ο λεπτό έδειχνε “φτωχό” για τον τρόπο, που έπαιζε ο Ολυμπιακός, αφού τα άστοχα μακρινά σουτ δεν άφησαν την υπέρ του διαφορά να μεγαλώσει. 

Στο δεκάλεπτο που κρίθηκαν τα πάντα ένα κακό υπήρχε για την ομάδα,

Ότι στα μεγάλα σουτ που πετύχαινε η “Βασίλισσα” είχε άμεσες απαντήσεις είτε με τον Τσάτσο είτε με τον κομβικό Κοζέρ. 

Βεζένκοφ, Κάνααν και Σλούκας, μαζί και με τον πολύ καλό ΜακΚίσικ έδιναν ζωή στην ερυθρόλευκη επίθεση και ο Ησαΐας έφερε τον Ολυμπιακό στο +6 το 38′ (78-72).

Από εκεί και πέρα, όμως λίγο η λάθος διαχείριση, λίγο η θέληση να τελειώσει πιο γρήγορα και οι αποφάσεις απειρίας συνολικά για την ομάδα, έφεραν την ανατροπή.

Ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε ούτε έναν πόντο παίζοντας με το… ρολόι, οι εκπληκτικοί “γερόλυκοι” της Ρεάλ και ο Ταβάρες μύρισαν… αίμα και ο Γιουλ πήγε την κούπα στη Μαδρίτη, με τη Ρεάλ να σκοράρει 20 πόντους και τους ερυθρόλευκους να “πνίγονται” όχι από την πίεση, αλλά από τη μεγάλη θέληση τους.

Επειδή όμως πολύς λόγος έγινε για τις δύο τελευταίες φάσεις.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας με βάση το πως κινήθηκε η Ρεάλ στην τελευταία της επίθεση σωστά αποφάσισε, να παίξει η ομάδα άμυνα, αφού αυτό που έβαλε ο Γιουλ απλά δεν μπαίνει!

Ο Φαλ έπαιξε τέλεια πάνω του και η γνωστή ρήση “η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής πέθανε” έγινε πραγματικότητα.

Επίσης κάτι για την τελευταία κατοχή του Ολυμπιακού, αφού το πρώτο play για τον Σάσα δεν βγήκε έτσι η μπάλα σωστά πήγε στον Σλούκα, ο οποίος σούταρε υπό δύσκολες προϋποθέσεις και εκτός ισορροπίας και αστόχησε.

Η μπάλα έπρεπε να πάει σε εκείνον και αυτό έγινε.

Έτσι είναι όμως το μπάσκετ όπως τα σουτ σε Πόλη και Μαδρίτη μπήκαν, έτσι και αυτό στο Κάουνας δεν μπήκε. 

Τώρα στα επιμέρους στοιχεία:

• Ο Ολυμπιακός έχασε έναν τελικό, όπου έκανε μόλις 6 λάθη και είχε 21 ασίστ, κάτι που δείχνει πως ήταν απόλυτα έτοιμος προπονητικά να παίξει απέναντι στους Ισπανούς.
• Τα 16/26 δίποντα κόντρα στον Ταβάρες είναι μεγάλη επιτυχία, ενώ τα 12/36 τρίποντα μία καλή επίδοση με βάση τη “ζώνη” και τα πολλά μακρινά σουτ που επιχειρήθηκαν.
• Η “μάχη” των ριμπάουντ ήταν σημαντική και χάθηκε με 37-30 υπέρ της Ρεάλ η οποία ανανέωσε και 3 περισσότερες επιθέσεις (13-10).

Όσον αφορά τους πρωταγωνιστές του τελικού για τον Ολυμπιακό: 

• Ο Βεζένκοφ ήταν πραγματικός MVP με 29 πόντους, 9 ριμπάουντ και 4 ασίστ και παρά την αστοχία του από μακριά (2/8), έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για τη νίκη.
• Ο Κάνααν έκανε το καλύτερο του φετινό ματς την ημέρα των γενεθλίων του, αποτέλεσε καταλύτη με 21 πόντους, 2 ασίστ και 2 ριμπάουντ και έδειξε στο τελευταίο του ματς φέτος, αυτό που λέγαμε όλη τη σεζόν. Ότι αποτελεί παίκτη μεγάλων αγώνων.
• Ο ΜακΚίσικ τα έβαλε με τα… θηρία και βγήκε νικητής με 14 πόντους και 2 ασίστ και αν είχε πιο “καθαρό μυαλό” και δεν είχε τόσα πολλά μακρινά σουτ (2/6), θα ήταν ακόμα πιο αποδοτικός.
• Σλούκας και Ουόκαπ είχαν μαζί 10 ασίστ, αλλά και 1/10 τρίποντα και ειδικά ο ηγέτης της ομάδας “μπλέχτηκε” στην άμυνα των Ισπανών και στο μαρκάρισμα του, το οποίο το είχαν προετοιμάσει εξαιρετικά.

Τα “κεφάλια ψηλά”, όχι δάκρυα για αυτό το ταξίδι 

Προφανώς η απογοήτευση και η στεναχώρια που νιώθει πρώτα από όλα όλος ο οργανισμός για το χαμένο τελικό είναι μεγάλες, όμως δεν αξίζουν στο φετινό ταξίδι αυτά τα συναισθήματα.

Ο Ολυμπιακός με ένα νορμάλ μπάτζετ, έναν εκπληκτικό κορμό, δύο από τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης και τον καλύτερο προπονητή έφτασε ένα σουτ μακριά από το έπος.

Όμως έτσι είναι το μπάσκετ, ακόμα και στο prime της μία ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός δεν θα κατακτήσει τα πάντα αμέσως, αλλά σιγά σιγά και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Ήδη ο σύλλογος βρίσκεται σε ασταμάτητη τροχιά τίτλων στην Ελλάδα και σερί συμμετοχών σε Final Four, όταν πριν από δύο χρόνια, δεν συμμετείχε στις εγχώριες διοργανώσεις και ήταν εκτός οκτάδας στην Ευρωλίγκα.

Όλη αυτή η εξέλιξη του πρότζεκτ, η οποία εξελίσσεται σε “χρυσή εποχή” του συλλόγου, θα συνεχιστεί για πολύ καιρό ακόμα, γιατί όλοι οι άνθρωποι που κινούν τα νήματα “διψάνε” για ακόμα περισσότερες επιτυχίες και πολύ μεγαλύτερες, από αυτές που έχουν έρθει μέχρι τώρα.

Μετά τους τελικούς, οι οποίοι είναι μία διαφορετική κουβέντα, ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να “χτίζεται”, για να παραμείνει στην ελίτ της Ευρωλίγκα, δίνοντας με τον φανταστικό του κόσμο ραντεβού στο Βερολίνο τον Μάιο του 2024. 

Οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να έχουν δάκρυα στα μάτια, αλλά ένα βλέμμα γεμάτο… φωτιά για αυτά που έρχονται και όχι για αυτά που πέρασαν πίσω τους.

Με τις ελάχιστες κατάλληλες κινήσεις σε λίγο καιρό ο Ολυμπιακός, θα είναι αυτός που πρέπει και θα βρεθεί εκεί που ανήκει σε μία σπουδαία περίοδο για το legacy του.

Μπορεί αυτή τη στιγμή όλα να μοιάζουν στενάχωρα, αλλά κατά βάθος, ομάδα και κόσμος είναι περήφανοι για το φετινό ταξίδι και όσα τους χάρισε. 

Το μέλλον αναμένεται λαμπρό, οπότε υπομονή, για να το ζήσετε δίπλα σε αυτούς που το αξίζουν, γιατί για αυτό παλεύουν κάθε μέρα…

Υ.Γ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας διαχειρίστηκε άψογα μαζί με τους συνεργάτες του και τα δύο ματς στο Κάουνας και του αξίζουν συγχαρητήρια για μία ακόμα σπουδαία δουλειά.

Υ.Γ. 2) Η ομιλία του στα αποδυτήρια μετά το χαμένο τελικό αποδεικνύει, το τι πάστας άνθρωπος είναι ο κόουτς και μόνο ευλογία αποτελεί για το σύλλογο η παρουσία του.

Υ.Γ. 3) 9.000 κόσμος σε ένα δύσκολο και πολύ ακριβό ταξίδι μόνο respect. Ομάδα και κόσμος έγιναν “ένα” και στα δύσκολα και αυτό είναι μία μεγάλη συλλογική επιτυχία.

Υ.Γ. 4) Με αυτούς που λένε ότι καλύτερα να πεθάνεις από τη δική σου επίθεση και όχι από του αντιπάλου συμφωνώ. Αλλά “μετά Χριστόν προφήτες” πολλοί έγιναν. Το προπονητικό τιμ και με την Εφές και με τη Ρεάλ αποφάσισε σωστά αλλά… bad luck.

Υ.Γ. 5) Για όσους πιστεύουν στη μοίρα τα “γραμμάτια” πληρώνονται κάποια στιγμή. Το σουτ του Πρίντεζη με την Μπαρτσελόνα ισούται με αυτό του Μίτσιτς και του Γιώργου στην Πόλη με αυτό του Γιουλ. Έτσι είναι η μοίρα του αθλητισμού μία στα φέρνει και μία στα παίρνει πίσω.

Υ.Γ. 6) Κάθε μεγάλη μπασκετική εποχή του Ολυμπιακού δεν ξεκίνησε με ευρωπαϊκό. Στα 90’s ήρθε στην τρίτη προσπάθεια η κούπα στη Ρώμη και στην περίοδο 2009-17 ξανά στην τρίτη φορά στην Πόλη μετά το Βερολίνο και το Παρίσι. Μακάρι να επιβεβαιωθεί αυτό ξανά…