Οι ελίτ… μάγειρες του μεσιέ Λανουά

Υπάρχουν στιγμές στο ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν αντέχουν άλλη προσποίηση. Που δεν χωρούν ούτε ισορροπίες ούτε ευγένειες ούτε μισόλογα. Το Άρης-Ολυμπιακός στο Κλεάνθης Βικελίδης ήταν μια τέτοια στιγμή. Όχι γιατί έληξε 0-0. Όχι γιατί ο Ολυμπιακός έχασε βαθμούς. Αλλά γιατί επιβεβαίωσε με εκκωφαντικό τρόπο ότι φέτος δεν μιλάμε για μεμονωμένα λάθη. Μιλάμε για επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Και αυτό το μοτίβο έχει όνομα και ευθύνη.

Σοβαρά, κύριε Λανουά;

Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που κάποιος προσπαθεί να σταματήσει τον Ολυμπιακό όχι στο χορτάρι αλλά αλλού. Τον σταμάτησαν στη Λεωφόρο. Προσπάθησαν με τον Λεβαδειακό. Το επιχείρησαν στο Καραϊσκάκης με τον Άρη. Και στη Θεσσαλονίκη το πράγμα παρατράβηξε. Όταν τα ίδια συμβαίνουν ξανά και ξανά, παύουν να είναι συμπτώσεις και γίνονται καθεστώς.

POPULAR POST

Super League: Η βαθμολογία μετά την ισοπαλία του Θρύλου (photo)

Στο Βικελίδης ο Ολυμπιακός ήταν ανώτερος. Είχε την μπάλα, είχε τις φάσεις, είχε τον έλεγχο. Αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν σοβαρό παρατηρητή του παιχνιδιού. Αυτό που αμφισβητείται είναι αν του επετράπη να παίξει σε κανονικές συνθήκες. Γιατί άλλο πράγμα το σκληρό παιχνίδι και άλλο πράγμα η ανοχή στη βία. Άλλο πράγμα το λάθος και άλλο πράγμα η συστηματική απώλεια ελέγχου.

Η αποβολή του Γκαρθία είναι σωστή. Τελεία. Αλλά γιατί χρειάστηκε παρέμβαση για να συμβεί; Γιατί ο ίδιος διαιτητής δεν είδε αντίστοιχο επικίνδυνο χτύπημα στον αχίλλειο του Τσικίνιο και έδειξε πλεονέκτημα σε… πλάγιο άουτ; Γιατί στο ξεκάθαρο χτύπημα στο πρόσωπο του Πιρόλα στα όρια της περιοχής είδαμε «παίζετε»; Και γιατί χρειάστηκαν τρία λεπτά σκέψης και VAR για μια κόκκινη κάρτα που φαίνεται από την κερκίδα όταν ο Φαντιγκά ανατρέπει τον Ταρέμι μόνο του με τον τερματοφύλακα;

Ακόμα και η διαχείριση του χρόνου ήταν πρόκληση. Λήξη πρώτου ημιχρόνου νωρίτερα. Τέσσερα λεπτά καθυστερήσεις σε παιχνίδι με αποβολές αλλαγές VAR και καθυστερήσεις του τερματοφύλακα. Και από αυτά τα τέσσερα λεπτά ποδόσφαιρο παίχτηκε το πολύ τα δύο. Αυτά δεν είναι λεπτομέρειες. Είναι εικόνα.

Και εδώ ακριβώς αρχίζει η σοβαρή κουβέντα. Όταν οι λεγόμενοι ελίτ διαιτητές δεν μπορούν να διαχειριστούν τέτοια παιχνίδια χωρίς συνεχή υπενθύμιση, τότε το πρόβλημα δεν είναι ο διαιτητής της βραδιάς. Είναι η φιλοσοφία. Είναι η επιλογή. Είναι η ευθύνη της ΚΕΔ και της ΕΠΟ. Και ναι, είναι και του επικεφαλής τους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός ήταν άψογος. Δεν ήταν. Οι τελικές προσπάθειες ήταν κακές. Οι αποφάσεις στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου έλειπαν σε καθαρό μυαλό. Ο Μεντιλίμπαρ άργησε στις αλλαγές και το ρίσκο έπρεπε να παρθεί νωρίτερα. Ο Γκαρθία δεν έπρεπε να ξεκινήσει το ματς. Ο Ποντένσε έπρεπε να μπει πιο γρήγορα. Αυτά είναι ποδοσφαιρικές αλήθειες και δεν κρύβονται.

Αλλά υπάρχει μια κόκκινη γραμμή. Το ότι μια ομάδα δεν παίζει καλά ή δεν τελειώνει τις φάσεις της δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδέχεται εχθρικές διαιτησίες. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνηθίζει το παράλογο. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίζει κάθε εβδομάδα με την αίσθηση ότι το αυτονόητο θα δοθεί μόνο αν το απαιτήσει το VAR.

Ο Ολυμπιακός δεν ζητά χάρη. Ζητά ισονομία. Ζητά να παίζεται ποδόσφαιρο με τους ίδιους κανόνες για όλους. Και όταν αυτό δεν συμβαίνει επανειλημμένα, τότε κάποιος πρέπει να απολογηθεί.

Γι’ αυτό το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Είναι απολύτως πραγματικό: Σοβαρά, κύριε Λανουά;

Συνδεθείτε στην ομάδα του THRYLOS24 στο Viber

Ακολουθήστε στο Google News το THRYLOS24 και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από το THRYLOS24