Νύχτες τόσο δύσκολες και σκληρές, όπως η χθεσινή,  μου έρχεται  στο μυαλό ξανά και ξανά, η δήλωση του Θρυλικού Μίλαν Τόμιτς... «Ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ποτέ...» Γράφει ο Διονύσης Σπανομανώλης...

Δεν υπάρχουν και πολλά να πεις για το χθεσινό ματς.  Βασικά τα λόγια,  οι δικαιολογίες για την φετινή ομάδα,  στέρεψαν.  Όπως δυστυχώς στέρεψαν η πίστη και τα όνειρά,  για την φετινή  πρόκριση…

Ο Ολυμπιακός φέτος, ξεκάθαρα απέτυχε. Το τελευταίο δραματικό τρίμηνο, ψάχνουμε για ψύλλους στα άχυρα! Η τελευταία χαραμάδα ελπίδας και “αντίδρασης” στην οποία ευελπιστούσαμε, εξανεμίστηκε νομίζω χθες. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί.  Όσο και να προσπαθεί ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Αυτό πια,  είναι “οριστικό”.

Η χθεσινή εικόνα με παίχτες ιστορικά “υπνωτισμένους” κι άνευρους και με τον προπονητή εμφανώς “στον δικό του κόσμο”,  απλά σόκαρε.  Σόκαρε όχι μόνο γιατί αντίπαλοι ήταν οι προτελευταίοι…  Ισπανοί της Κανάρια (που μάχονται για την παραμονή στην Liga Endessa) αλλά γιατί αυτό “υποτίθεται” ήταν ματς της χρονιάς…

Δεν είναι ώρα όμως για κλάματα,  ούτε για χαμηλωμένα κεφάλια.  Όλα αυτά στις άλλες ομάδες,  όχι στον Ολυμπιακό! Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να κοιτά μπροστά!

Άλλωστε από την πρώτη στιγμή φέτος,  άπαντες γνωρίζαμε πως θα είναι μια δύσκολη μεταβατική σεζόν.  Απλά ίσως δεν περιμέναμε πως η “μετάβαση” αυτή,  θα είναι τόσο δύσκολη και σκληρή…

Το φετινό project λοιπόν,  ξεκάθαρα απέτυχε.  Όπως βέβαια δεν είναι ώρα για… κλάματα, δεν είναι ώρα και για ευθύνες. Οι ευθύνες θα αποδοθούν στην ώρα τους… Μέχρι τότε ψυχραιμία και να θυμάστε την ιστορική έκφραση του Μίλαν Τόμιτς… Ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ποτέ…