Ναι στις ευκαιρίες στα παιδιά της ακαδημίας, όχι με λάθος τρόπο

Είναι σημαντικό ωστόσο αυτές οι ευκαιρίες να δίνονται ΣΩΣΤΑ, δηλαδή με τις κατάλληλες προϋποθέσεις και όχι με τρόπο που θα κάνουν ζημιά στα παιδιά. Για παράδειγμα η ευκαιρία που δόθηκε στον Ντόι κόντρα στον ΟΦΗ δεν ήταν σωστή και αποδείχθηκε από την εξέλιξη του αγώνα και την άρον άρον απόσυρσή του στο ημίχρονο.
Είμαι ο πρώτος που λέω ότι ένας ποδοσφαιριστής 18 ή 19 ετών δεν είναι πια παιδί, είναι επαγγελματίας που μπορεί να αντεπεξέλθει. Ωστόσο δεν είναι όλοι ίδιοι χαρακτήρες. Μπορεί κάποιος 18 ετών να αισθάνεται έτοιμος ψυχολογικά ν’ αντέξει στις απαιτήσεις και την πίεση και ένας άλλος 20 ετών να είναι πιο διστακτικός και να θέλει περισσότερο χρόνο. Όπως και να ‘χει, είναι τέτοια η συγκυρία στην οποία βρίσκεται ο Ολυμπιακός που χρειάζεται να γίνονται τα πράγματα με τη σωστή σειρά. Να γίνει ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Εμμέσως πλην σαφώς το παραδέχθηκε και ο Μίτσελ στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Μπακού εν όψει του αγώνα με την Καραμπάγκ.
Είπε ότι του αρέσει να δίνει ευκαιρίες στα παιδιά της ακαδημίας ΑΛΛΑ αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί παίκτες στο ρόστερ και είναι δύσκολο. Τρόπον τινά παραδέχθηκε ότι βιάστηκε λίγο με τον Ντόι. Σε έναν μπερδεμένο, όπως είναι αυτή τη στιγμή, Ολυμπιακό ένα παιδί από την ακαδημία δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει όπως πρέπει. Παράλληλα θα είναι και… απροστάτευτο. Σ’ ένα λειτουργικό σύνολο που δουλεύει ρολόι το παιδί της ακαδημίας θα μπορεί να ενσωματωθεί καλύτερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια για να μην εκτεθεί.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν προέχει να γίνει ξανά κανονικός Ολυμπιακός και να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του ο Μίτσελ ποιούς υπολογίζει και ποιούς όχι από το μεγάλο ρόστερ και ύστερα, όταν αρχίσει να ρολάρει η ομάδα, να δώσει χρόνο και ευκαιρίες στα ταλαντούχα παιδιά της ακαδημίας. Τώρα μοιάζει λίγο βιαστικό και επικίνδυνο για τους μικρούς για τους λόγους που αναφέρθηκαν και νωρίτερα.
Είναι απαραίτητο να υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο για την ενσωμάτωση των καλύτερων «μαθητών» της ακαδημίας στην πρώτη ομάδα. Στο δικό μου μυαλό θα έπρεπε κάθε χρονιά στο ρόστερ των μεγάλων να υπάρχουν 1-2 θέσεις κενές για να δίνονται στους… αριστούχους της προηγούμενης σεζόν στην ακαδημία. Και να μένουν όλη τη σεζόν στην πρώτη ομάδα για να δοκιμάζονται αν είναι ικανοί για το επόμενο βήμα ή όχι. Αυτός νομίζω είναι ο ασφαλής τρόπος να δοκιμάζονται τα παιδιά και να βγαίνουν σωστά συμπεράσματα. Παράλληλα θα δίνονται και κίνητρο αφού θα θεωρείται δεδομένο ότι οι (1-2) καλύτεροι θα προάγονται σίγουρα στην πρώτη ομάδα και δεν θα πηγαίνουν μια… βόλτα στην καλοκαιρινή προετοιμασία και τέλος.