Κάτω τα χέρια από τον Μπαρτζώκα
Ο Αντώνης Κόκκινος γράφει στο THRYLOS24 για την «ανθρωποφαγία» προς το πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα και τη τοξικότητα που ευδοκιμεί ακόμα μια φορά.
Η κακή βραδιά στη Βαρκελώνη ήταν γεγονός. Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε απέναντι στην Μπαρτσελόνα, παρουσίασε αδυναμίες και έφυγε από το παρκέ χωρίς αποτέλεσμα. Ένα ματς που δεν κύλησε όπως θα ήθελαν οι «ερυθρόλευκοι» και άνοιξε ξανά τη συζήτηση – όπως συμβαίνει πάντα μετά από κάθε ήττα.
Κάπου εκεί όμως, η κουβέντα άρχισε να ξεφεύγει από το αγωνιστικό. Για ακόμη μία φορά, το βάρος μεταφέρθηκε από το παρκέ στο πρόσωπο. Και για ακόμη μία φορά, ο Γιώργος Μπαρτζώκας βρέθηκε στο επίκεντρο. Όχι επειδή απέτυχε. Αλλά επειδή αποτελεί τον πιο εύκολο στόχο.
Η στοχοποίηση δεν είναι τυχαία
Ο Μπαρτζώκας δεν κρίνεται με όρους μπασκετικής ανάλυσης από όσους τον στοχοποιούν. Δεν συζητούνται συστήματα, rotations ή αγωνιστικές λεπτομέρειες. Η επίθεση είναι πιο βαθιά και πιο μεθοδική. Αφορά τον ρόλο του, τη θέση του και κυρίως την επιρροή του σε έναν Ολυμπιακό που εδώ και χρόνια κυριαρχεί.
Από τη στιγμή που «έπεσε ο φάρος» το 2021 μέχρι σήμερα, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δεν επιδέχονται παρερμηνείες. 10 από τους 12 εγχώριους τίτλους κατέληξαν στον Ολυμπιακό, την ώρα που ο βασικός ανταγωνιστής έμεινε στους δύο. Στα ντέρμπι, το ισοζύγιο γράφει 30–12, με ένα σερί 14–0 που άλλαξε πλήρως τις ισορροπίες στο ελληνικό μπάσκετ.
Όταν η συζήτηση πάει στην Ευρώπη
Και όταν το πλαίσιο μεταφέρεται εκτός συνόρων, εκεί όπου δεν χωρούν άλλοθι και εσωτερικές ερμηνείες, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο καθαρή. Στην Euroleague, απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, ο Ολυμπιακός μετρά 9–0 με ξένους διαιτητές. Εκεί όπου όλα κρίνονται στο παρκέ, χωρίς επικοινωνιακά φίλτρα.
Αυτή η πραγματικότητα είναι που γεννά την ενόχληση. Γιατί δεν μπορεί να «διαβαστεί» αλλιώς. Δεν μπορεί να αποδοθεί σε συγκυρία ή τύχη. Είναι αποτέλεσμα δουλειάς, συνέπειας και ξεκάθαρης αγωνιστικής φιλοσοφίας.
Ένας προπονητής που δεν είναι βολικός
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είναι προπονητής που προσαρμόζεται στις ανάγκες της δημόσιας εικόνας. Δεν χαϊδεύει αυτιά. Δεν λειτουργεί με επικοινωνιακά αντανακλαστικά. Χτίζει ομάδες με ταυτότητα, με ρόλους και με διάρκεια. Και αυτό ακριβώς είναι που τον καθιστά «ενοχλητικό» για συγκεκριμένους επικοινωνιακούς μηχανισμούς.
Όταν μια ομάδα δεν διαλύεται στην πρώτη δυσκολία, όταν επιμένει στο πλάνο της και όταν κυριαρχεί χωρίς να ελέγχεται επικοινωνιακά, τότε ο πιο εύκολος δρόμος είναι η στοχοποίηση του προσώπου που βρίσκεται στην κορυφή.
Εκεί κουμπώνουν και οι δηλώσεις Φουρνιέ
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι πρόσφατες δηλώσεις του Εβάν Φουρνιέ δεν έρχονται να δημιουργήσουν κάτι νέο. Έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ισχύει. Ότι οι κορυφαίοι παίκτες αντιλαμβάνονται το περιβάλλον του Ολυμπιακού ως κάτι διαφορετικό. Ως έναν οργανισμό με δομή, με σταθερότητα και με ξεκάθαρη φιλοσοφία.
Όταν ένας σταρ με εμπειρία από το ΝΒΑ μιλά με αυτόν τον τρόπο για την ομάδα και το πλαίσιο στο οποίο αγωνίζεται, δεν πρόκειται για στιγμιαία εντύπωση. Πρόκειται για αντανάκλαση της δουλειάς που γίνεται καθημερινά. Και αυτής της δουλειάς ο αρχιτέκτονας είναι συγκεκριμένος.
Κριτική με μέτρο, όχι αποδόμηση
Σε κάθε σοβαρό μπασκετικό περιβάλλον υπάρχει χώρος για κριτική. Όχι όμως για αποδόμηση με πολιτικούς όρους. Όχι για στοχοποίηση που ξεπερνά το αγωνιστικό και επιχειρεί να πλήξει τη συνοχή και τη σταθερότητα της ομάδας.
Ο Ολυμπιακός δεν χτίστηκε για να λειτουργεί με πανικό. Ούτε για να αλλάζει κατεύθυνση κάθε φορά που κάτι δεν πηγαίνει καλά. Η πορεία του τα τελευταία χρόνια δείχνει ακριβώς το αντίθετο.
Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο
Ο Μπαρτζώκας δεν είναι το πρόβλημα. Είναι ο λόγος που ο Ολυμπιακός βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Και όσο τα δεδομένα παραμένουν τόσο καθαρά, η στοχοποίηση θα συνεχίζεται. Όχι γιατί έχει βάση, αλλά γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αμφισβητηθεί μια κυριαρχία που δεν κρύβεται.
Γι’ αυτό και η θέση είναι σαφής, χωρίς υπερβολές και χωρίς συνθήματα:
Κάτω τα χέρια από τον Μπαρτζώκα.