Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια είναι πολύ φτωχά, υπάρχουν στιγμές που νιώθεις σφίξιμο στο στομάχι και αναρωτιέσαι γιατί ρε φίλε;

Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια είναι πολύ φτωχά, υπάρχουν στιγμές που νιώθεις σφίξιμο στο στομάχι και αναρωτιέσαι γιατί  ρε φίλε;

Αυτά είναι τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν, μαθαίνοντας τα δυσάρεστα  νέα για τον θάνατο ενός φίλου, ενός κορυφαίου φιλάθλου του Ολυμπιακού, του Μπάμπη μας.  Η απώλειά του είναι πολύ μεγάλη. Ήταν από τους ανθρώπους που ο Ολυμπιακός ήταν τα πάντα στη ζωή του. Ήταν τρόπος ζωής και στάση ζωής.

Ο Μπάμπη, ήταν αυτός που δεν άφηνε ποτέ μόνη την ομάδα. Φίλε, μαζί κάναμε τα πιο όμορφα ταξίδια. Ταξίδια δύσκολα και στα πέτρινα χρόνια στην Σόφια, στο Μπλόντβιβ, στην Κραιόβα,  στην Οδησσό, στο Μάριμπορ, παντού!

Φίλε, τελικά αυτήν τη φορά δε μας έκανες πλάκα. Διάλεξες αυτές τις στενάχωρες μέρες του Φλεβάρη να κάνεις το μεγάλο ταξίδι, λες και το έκανες εξεπίτηδες ρε μπαγάσα να τιμήσεις με τον τρόπο σου τα αδικοχαμένα αδέλφια μας στην μαύρη μέρα του Φλεβάρη του 1981.

Ήσουν πάντα μάγκας ΓΑΥΡΟΣ και αρσενικός, αλλά φίλε πώς θα ξαναπάμε στο Καραΐσκάκη και θα σε δούμε έξω από τη θήρα 35; Πώς δεν θα ακούσουμε τα καλαμπούρια σου; Πώς αδελφέ θα είναι εκεί ο Βασίλης και ο Μιχάλης και εσύ θα λείπεις;

Φίλε, ξέρω πάλεψες μέχρι την τελευταία στιγμή σαν παλικάρι. Ακόμα και καταβεβλημένος, ήσουν κοντά στην μεγάλη σου αγάπη, τον Θρύλο!

Φίλε,  καλό σου ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων, στη Θύρα 7 των ουρανών!!!

*Την Τρίτη 5/2/19 στις  13:30 θα είμαστε όλοι εκεί, στον Ιερό ναό Ανάστασης του Λαζάρου στο Α’ Νεκροταφείο.