Εκεί όπου παγώνει η ανάσα, ο Ολυμπιακός κράτησε ζεστό το ευρωπαϊκό του όνειρο

Η νίκη που ήρθε από τους… -21, αλλά είχε πολλή ζέστη μέσα της

Στην καρδιά της Αστάνα, εκεί όπου ο αέρας κόβει την ανάσα και η θερμοκρασία δεν είναι απλώς αριθμός αλλά δοκιμασία χαρακτήρα, ο Ολυμπιακός βρήκε τον τρόπο να ζεστάνει ξανά το ευρωπαϊκό του ταξίδι. Το 0-1 απέναντι στην Καϊράτ ήταν κάτι περισσότερο από τους τρεις βαθμούς. Ήταν μια ακόμη απόδειξη πως αυτή η ομάδα έχει ταυτότητα, πλάνο, καθαρό μυαλό και κυρίως, έχει αρχίσει να φέρνει στο γήπεδο όλο το ποδόσφαιρο που παράγει εδώ και εβδομάδες.

Έξω οι ενδείξεις έγραφαν -21, σε ορισμένα σημεία χαμηλότερα. Μέσα στην “Αstana Arena” όμως, ο Θρύλος έβγαλε ζεστασιά, ρυθμό, σιγουριά. Πάτησε, απείλησε, δημιούργησε, σκόραρε. Και πάνω απ’ όλα, έδειξε ότι δεν πήγε στο Καζακστάν για να περάσει απλώς ένα εμπόδιο αλλά για να συνεχίσει να γράφει την ευρωπαϊκή του ιστορία με τον τρόπο που αρμόζει σε μια ομάδα που έχει κερδίσει ευρωπαϊκό.

Την ίδια ώρα, στις εξέδρες της Astana Arena περισσότεροι από 600 φίλοι του Ολυμπιακού είχαν καλύψει χιλιάδες χιλιόμετρα, πολλοί από αυτούς μέσα σε ακραίες συνθήκες, για να τραγουδήσουν, να στηρίξουν και να γίνουν μέρος μιας βραδιάς που άξιζε να τη ζήσει κάθε ερυθρόλευκη καρδιά. Γιατι του Θρύλου οι πιστοί δεν είναι απλώς οπαδοί. Είναι το soundtrack του κάθε ευρωπαϊκού ταξιδιού.

Μπορούσε πολλά περισσότερα

Το γκολ του Ζέλσον Μαρτίνς ήταν η η στιγμή της βραδιάς. Αλλά ο Ολυμπιακός είχε και άλλες στιγμές να «τελειώσει» το παιχνίδι με μεγαλύτερο σκορ. Με τρια δοκάρια και τόσες τελικές το 0-1 μοιάζει μικρό για όσα έγιναν στο γήπεδο.

Ο Θρύλος παρήγαγε φάσεις, δημιούργησε ρήγματα, έβγαλε ένταση, είχε κίνηση, σωστές επιλογές στο χώρο και κυριαρχία. Η Καϊράτ δεν απείλησε ποτέ την εστία του Τζολάκη, ενώ οι Πειραιώτες βρίσκονταν διαρκώς γύρω από την περιοχή των γηπεδούχων. Ήταν ένα παιχνίδι που, με λίγη περισσότερη τύχη, θα είχε αποκτήσει πολύ διαφορετικό σκορ.

Το «διπλό» ήρθε και ήταν απολύτως δίκαιο. Ήταν το πρώτο της φετινής League Phase αλλά σίγουρα όχι το πρώτο ματς που ο Ολυμπιακός δείχνει πως αξίζει περισσότερα από όσα γράφει η βαθμολογία.

Ένας Θρύλος που παράγει παντού, απέναντι σε όλους

Ο Ολυμπιακός δεν άρχισε στην Αστάνα να δείχνει πόσο παραγωγικός είναι. Η φετινή του πορεία στο Champions League έχει συνοδευτεί από συνεχές επιθετικό ποδόσφαιρο και έναν όγκο φάσεων που δεν ταιριάζει σε ομάδα που «παίζει άμυνα». Αντίθετα, ταιριάζει σε ομάδα που επιβάλλεται.

Με την Πάφο καταγράφηκαν 18 τελικές.

Με την Αϊντχόφεν επίσης 18 τελικές.

Στο «Μοντζούικ» απέναντι στη Μπαρτσελόνα ο Θρύλος έφτασε τις 12 τελικές σε ένα από τα πιο δύσκολα γήπεδα της Ευρώπης. 18 τελικές και με την Αϊντχοβεν στο Καραϊσκάκη.

Κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης σημείωσε 18 τελικές απέναντι στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.

Και στην παγωμένη πρωτεύουσα του Καζακστάν μέτρησε 20 τελικές και 3 δοκάρια απέναντι στην Καϊράτ.

Αν κάτι επιβεβαιώνουν αυτοί οι αριθμοί είναι πως ο Ολυμπιακός δεν περιορίζεται από όνομα, φανέλα ή έδρα. Παίζει το παιχνίδι του, παράγει, απειλεί και απαιτεί από κάθε αντίπαλο να βρει τρόπους να τον σταματήσει.

Οι ευρωπαϊκές βραδιές που δείχνουν επίπεδο

Κάθε μεγάλο παιχνίδι της φετινής πορείας έχει τη δική του ιστορία και όλα μαζί συνθέτουν το πραγματικό επίπεδο του Ολυμπιακού.

Στο Λονδίνο απέναντι στην Άρσεναλ ο Θρύλος όχι μόνο ακολούθησε τον ρυθμό των Άγγλων αλλά και τους ανάγκασε να πάνε μέχρι το τέλος για να κρατήσουν το αποτέλεσμα. Ήταν μέσα στο παιχνίδι μέχρι την τελευταία φάση, δείχνοντας ότι δεν υπάρχει φόβος ούτε οπισθοχώρηση απέναντι σε ένα από τα πιο σταθερά σύνολα της Ευρώπης.

Στη Βαρκελώνη το ματς πήρε άλλη τροπή εξαιτίας της γελοίας αποβολής που αλλοίωσε πλήρως την ισορροπία. Εκεί ήρθε ένα εικοσάλεπτο που ο Ολυμπιακός έχασε τη συγκέντρωσή του και άνοιξε ο ρυθμός υπέρ της Μπαρτσελόνα. Ήταν όμως η μοναδική πραγματική πτώση της ομάδας μέσα σε ολόκληρη τη διοργάνωση.

Απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης ο Ολυμπιακός προηγήθηκε, δέχθηκε την ανατροπή στο πρώτο ημίχρονο αλλά στο δεύτερο κυριάρχησε σε μεγάλο κομμάτι, πίεσε, έφτασε μια ανάσα από την ισοφάριση και ανάγκασε τους Ισπανούς να ροκανίζουν το χρόνο για να προστατεύσουν το σκορ.

Σε πέντε αναμετρήσεις απέναντι σε αντιπάλους παντός μεγέθους ο Θρύλος είχε συνολικά γύρω στα 30  λεπτά μειωμένης απόδοσης. Σε όλες τις υπόλοιπες στιγμές έπαιξε σαν ομάδα που δεν θεωρεί τον εαυτό της φιλοξενούμενο στο Champions League αλλά κομμάτι του.

Ο Μουζακίτης που μεγαλώνει μέσα στην Ευρώπη

Ανάμεσα στον αέρα της Αστάνα, το ταξίδι, το κρύο και τα τρία δοκάρια υπήρχε κι ένα ακόμη στοιχείο που ξεχώρισε. Ο Χρήστος Μουζακίτης.

Το Golden Boy της Ευρώπης και του Θρύλου έδωσε ξανά μια εμφάνιση ώριμη, γεμάτη και καθαρή. Δεν κυνηγά εντυπώσεις. Κυνηγά σωστές επιλογές. Από τα πόδια του ξεκινά το γκολ με σωστή ανάγνωση της φάσης και ήρεμο μοίρασμα. Ήταν μέσα στις πρώτες μεγάλες φάσεις του αγώνα, έδωσε ισορροπία, είχε καθαρά τρεξίματα και προσέφερε αυτό που ζητάει κάθε προπονητής σε τέτοιο επίπεδο: αξιοπιστία.

Δεν είναι απλώς ένα ταλέντο. Είναι μια μονάδα που ωριμάζει με γεωμετρική πρόοδο μέσα σε πραγματικές ευρωπαϊκές απαιτήσεις. Σε μια διοργάνωση όπου πολλοί νεαροί παίκτες «μαθαίνουν», εκείνος ήδη εκτελεί.

Το ταξίδι συνεχίζεται

Το ευρωπαϊκό ταξίδι του Ολυμπιακού δεν περιορίζεται στις νίκες. Χτίζεται από εμφανίσεις, από χαρακτήρα, από ταυτότητα, από συνεχείς αποδείξεις ότι αυτή η ομάδα έχει κάτι παραπάνω από προϋπολογισμό και μεταγραφές. Έχει προσωπικότητα.

Το πρώτο τρίποντο ήρθε. Η ψυχολογία άλλαξε. Το μομέντουμ είναι εδώ. Και όσο ο Ολυμπιακός πατά έτσι στο γήπεδο, επιτίθεται έτσι, τρέχει έτσι και παίζει έτσι, έχει κάθε λόγο να βλέπει τη συνέχεια της League Phase με αυτοπεποίθηση και καθαρό βλέμμα.

Αυτός ο Ολυμπιακός δεν είναι απλώς μέσα στη διεκδίκηση. Είναι μέσα στο παιχνίδι. Και παραμένει τέτοιος γιατί, μέρα με τη μέρα, βραδιά με τη βραδιά, από το Λονδίνο μέχρι τη Βαρκελώνη και από το Φάληρο μέχρι το παγωμένο Καζακστάν, δείχνει ποιος πραγματικά είναι.

Ο Ολυμπιακός της Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός που παράγει, διεκδικεί και συνεχίζει.