Το 0-0 στη Θεσσαλονίκη και οι συνθήκες που δεν μπορούν να αγνοηθούν
Ο Πάρης Τσιλιώτης γράφει στο THRYLOS24, για την ισοπαλία στο «Κλ. Βικελίδης», τις συνθήκες που δεν πρέπει να αγνοηθούν και όχι μόνο.
Το 0-0 του Ολυμπιακού με τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» για τη 14η αγωνιστική της Super League δεν μπορεί να διαβαστεί αποκομμένο από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη. Δεν ήταν απλώς μια ισοπαλία χωρίς γκολ, ούτε ένα αποτέλεσμα που εξηγείται αποκλειστικά από την τελική εικόνα του αγώνα. Ήταν ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης έντασης, με τη διαιτησία να παίζει καθοριστικό ρόλο στη ροή και στη δυναμική του.
Ο Ολυμπιακός έφυγε από τη Θεσσαλονίκη χωρίς νίκη, αλλά και με την αίσθηση ότι δεν αγωνίστηκε με τους ίδιους όρους. Κι όταν αυτό συμβαίνει, η ανάλυση οφείλει να ξεκινά από εκεί, πριν περάσει σε οτιδήποτε άλλο.
Διαιτησία χωρίς σταθερά κριτήρια και ξεκάθαρη γραμμή
Η παρουσία του Γιαμπλόνσκι άφησε από νωρίς ερωτήματα. Όχι για μία μεμονωμένη απόφαση, αλλά για τη συνολική διαχείριση του αγώνα. Οι παίκτες του Ολυμπιακού βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια διαιτησία που άλλαζε όρια από φάση σε φάση και αντιμετώπιζε παρόμοιες καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο.
Το πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού σε φάση χεριού δεν καταλογίστηκε, παρότι το χέρι βρισκόταν σε αφύσικη θέση και επηρέαζε ξεκάθαρα την πορεία της μπάλας. Σε άλλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ακόμη και από διαιτητές του ίδιου επιπέδου, τέτοιες φάσεις τιμωρούνται κανονικά με παρέμβαση VAR.
Ακόμη πιο χαρακτηριστική ήταν η φάση με το πάτημα στον αχίλλειο του Τσικίνιο. Μια επικίνδυνη ενέργεια, που εγκυμονεί σοβαρό κίνδυνο τραυματισμού, δεν τιμωρήθηκε ούτε με φάουλ. Την ίδια στιγμή, οι παίκτες του Ολυμπιακού αντιμετωπίζονταν με αυστηρότητα σε πολύ πιο ήπιες περιπτώσεις.
Το πρόβλημα δεν ήταν η αυστηρότητα ή η ανοχή από μόνες τους, αλλά η έλλειψη ενιαίων κριτηρίων. Κι όταν τα κριτήρια δεν είναι σταθερά, τότε η διαιτησία παύει να είναι απλώς κακή και γίνεται παράγοντας που επηρεάζει το παιχνίδι.
Η αποβολή και το πλαίσιο στο οποίο ήρθε
Η αποβολή του Γκαρθία μπορεί να σταθεί απομονωμένα. Όμως στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν κρίνεται εκτός πλαισίου. Όταν έχει προηγηθεί ανοχή σε σκληρά μαρκαρίσματα, όταν φάσεις υψηλής επικινδυνότητας περνούν χωρίς καμία κύρωση και όταν το VAR ενεργοποιείται επιλεκτικά, τότε η δεύτερη κίτρινη στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου αποκτά διαφορετικό βάρος.
Ο Θρύλος βρέθηκε από νωρίς με παίκτη λιγότερο σε ένα ματς που ήδη παιζόταν στα όρια. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχασε τη συνοχή του, δεν έδωσε χώρους στον Άρη και δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να επιβληθεί αγωνιστικά. Kαι στη συνέχεια ο ίδιος διαιτητής δεν «είδε» την ξεκάθαρη και απευθείας κόκκινη στον Φαντιγκά στο μαρκάρισμα στον Ταρέμι και χρειάστηκε να επέμβει το VAR για να διορθωθεί ένα ακόμα λάθος.
Έλεγχος του αγώνα και χαμένες στιγμές
Ωστόσο ακόμη και στο διάστημα που υπήρξε αριθμητικό μειονέκτημα, ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο για μεγάλα διαστήματα. Ο Άρης δεν δημιούργησε καθαρές ευκαιρίες, δεν πίεσε ουσιαστικά και δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί την αποβολή.
Οι «ερυθρόλευκοι» κυκλοφόρησαν σωστά την μπάλα, βρήκαν χώρους και έφτασαν σε τελικές προσπάθειες. Δεν ήταν αποτελεσματικοί, κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Υπήρξαν στιγμές με λάθος επιλογές στο τελευταίο τρίτο και έλλειψη καθαρού μυαλού, όμως το παιχνίδι τους έδωσε τις προϋποθέσεις για να το κερδίσουν.
Η κορυφαία ευκαιρία ήρθε στο φινάλε, με τον Έσε, σε μια φάση που θα μπορούσε να αλλάξει πλήρως την έκβαση του αγώνα. Δεν έγινε, αλλά καταγράφεται ως στοιχείο της συνολικής εικόνας.
Η παράμετρος της κόπωσης και το ταξίδι στο Καζακστάν
Στην ανάλυση δεν μπορεί να αγνοηθεί και η φυσική κατάσταση της ομάδας. Ο Ολυμπιακός προερχόταν από ένα εξαιρετικά κουραστικό ταξίδι στο Καζακστάν, με πολλές ώρες μετακίνησης, διαφορετικές συνθήκες και ένα παιχνίδι υψηλής έντασης στην Αστάνα.
Το ματς με την Καϊράτ δεν ήταν μόνο αγωνιστικά απαιτητικό, αλλά και ιδιαίτερα επιβαρυντικό σε επίπεδο αντοχών. Ο περιορισμένος χρόνος αποφόρτισης επηρέασε αναπόφευκτα τη φρεσκάδα, την ένταση στο πρέσινγκ και τη καθαρότητα στις αποφάσεις, ειδικά σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι με ένταση όπως αυτό της Θεσσαλονίκης.
Αυτό δεν αποτελεί άλλοθι, αλλά απαραίτητο πλαίσιο για να διαβαστεί σωστά η εικόνα του αγώνα.
Διαχείριση, ρίσκα και rotation
Σε δεύτερο επίπεδο, μπορεί να γίνει συζήτηση και για τη διαχείριση. Το γεγονός ότι και τα δύο χαφ είχαν κίτρινη κάρτα από το πρώτο ημίχρονο δημιουργούσε δεδομένα. Η επιλογή να συνεχιστεί το ίδιο σχήμα εμπεριείχε ρίσκο και αυτό τελικά κόστισε, καθώς η αποβολή ήρθε νωρίς στο δεύτερο μέρος.
Παράλληλα, το rotation και λόγω των απουσιών και της κόπωσης ήταν δεδομένο. Υπήρχαν ακόμη δύο παιχνίδια πριν την διακοπή και μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι δεν υπήρχε απόλυτη ανάγκη για φρεσκάρισμα. Από την άλλη, τα δεδομένα κόπωσης, τα ταξίδια και οι συνεχόμενες υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν εύκολες κρίσεις εκ των υστέρων, ειδικά σε ένα παιχνίδι που εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο. Επίσης ο Ποντένσε ίσως έπρεπε να έχει μπει νωρίτερα για να δώσει περισσότερο πλάτος μετά ειδικά μετά την αποβολή του Γκαρθία.
Παρ’ όλα αυτά σε ματς που κρίνονται καθαρά, τέτοιες αποφάσεις μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Σε ματς όμως που αλλοιώνονται από εξωγενείς παράγοντες, η προτεραιότητα αλλάζει.
Ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και συνέχεια
Σε τελική ανάλυση, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ο Ολυμπιακός κατέγραψε την τρίτη του βαθμολογική απώλεια στο φετινό πρωτάθλημα και όλες έχουν έρθει εκτός έδρας. Προηγήθηκαν η ισοπαλία στη Λεωφόρο και η απώλεια στην Τούμπα, τώρα ήρθε το 0-0 στη Θεσσαλονίκη, σε ένα παιχνίδι με ειδικές συνθήκες και έντονη συζήτηση γύρω από τη διαιτησία.
Η ομάδα παραμένει στην κορυφή, με ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό. Ο στόχος είναι σαφής: να κλείσει θετικά το 2025 σε Κύπελλο και πρωτάθλημα και να συνεχίσει την πορεία της με σταθερότητα και καθαρό μυαλό σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Η σεζόν είναι μεγάλη και κρίνεται στη διάρκεια. Και σε αυτό το κομμάτι, ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι ξέρει πώς να διαχειρίζεται τις δυσκολίες και να επιστρέφει πιο δυνατός.